تأثیر عصاره هیدروالکلی برگ بارهنگ (Plantago major) بر سطح سرمی‌ انسولین ،گلوکز و هیستولوژی بافت پانکراس و کلیه در موش‌های دیابتی‌شده

زمینه و هدف: دیابت نوع 1 به‌علت نقص در ترشح انسولین ایجاد می‌شود. در این مطالعه تأثیر بارهنگ بر سطح سرمی انسولین و گلوکز و اثر ترمیمی عصاره بر بافت پانکراس و آثار نفروپاتی ناشی از دیابت مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: 30 سر موش صحرایی نر به سه گروه تقسیم شدند: گروه اول (کنترل سالم) که با سرم فیزیولوژی تیمار شدند و دو گروه بعدی به‌وسیله تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. یک گروه از موش‌های دیابتی mg/kg/bw100 عصاره برگ بارهنگ را به مدت 6 هفته به روش داخل صفاقی دریافت کردند و گروه سوم به‌عنوان کنترل دیابتی در نظر گرفته شدند. بعد از اتمام دوره تیمار، خونگیری انجام و سطح سرمی گلوکز، انسولین، کراتینین و BUN سنجش شد. پس از تهیه مقاطع بافتی، رنگ‌آمیزی باH & E  برای پانکراس و PAS برای کلیه انجام شد .مطالعات بافتی توسط میکروسکوپ نوری صورت گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: در این مطالعه، عصاره بارهنگ؛ سطح سرمی گلوکز، BUN و کراتینین را کاهش و سطح سرمی انسولین را نسبت به گروه دیابتی افزایش داد (05/0p<). همچنین به‌طور معنی‌دار باعث افزایش میانگین قطر و تعداد جزایر پانکراس گردید (05/0p<). نتیجه‌گیری: عصاره بارهنگ می‌تواند اثر هایپوگلایسمی خود را از طریق بازسازی جزایر پانکراس اعمال کند، همچنین قادر به بهبود عوارض کلیوی ناشی از دیابت نیز می‌باشد.